Pokaz filmu dokumentalnego Andrzeja Wajdy Biesy po latach (2013) oraz rozmowa Jerzego Stuhra, Jerzego Radziwiłowicza i Tadeusza Lubelskiego o twórczości reżysera.

Biesy wystawione w 1971 roku w Starym Teatrze w Krakowie to jeden z najważniejszych spektakli zrealizowanych przez Andrzeja Wajdę. Przyjęte entuzjastycznie przez publiczność, przez dziesięć lat nieprzerwanie pozostawały w repertuarze teatru. W zrealizowanym w 2013 roku dokumencie reżyser, a także twórcy i obsada spektaklu, opowiadają o procesie jego powstania. O kreacjach aktorskich mówi Wojciech Pszoniak, który wspomina pracę w wojennych warunkach, a także Jan Nowicki, określający przedstawienie mianem bajecznego przekleństwa i rzeczy, na którą czeka się całe życie. Krystyna Zachwatowicz opowiada o pracy nad kostiumami i scenografią, zaś kompozytor Zygmunt Konieczny wspomina niezwykle odważną, jak na tamte czasy, ścieżkę dźwiękową. Dla samego Wajdy, który był już wówczas znanym i cenionym twórcą, praca nad spektaklem zaowocowała refleksją:  jeśli mogę zrobić Biesy, to mogę wszystko. Reżyser tłumaczy również, co go inspirowało, gdzie tkwił geniusz tekstu Dostojewskiego i dlaczego spektakl mógł powstać jedynie w Krakowie.

Jerzy Stuhr i Jerzy Radziwiłowicz spotkali się w Starym Teatrze w Sali im. Heleny Modrzejewskiej, gdzie przed laty zmierzyli się z postaciami Fiodora Dostojewskiego (Wajda inscenizował tu Nastasję Filipowną w 1977 oraz Zbrodnię i karę w 1984 roku). W rozmowie z Tadeuszem Lubelskim aktorzy wspominali próby prowadzone przez reżysera: jego myślenie obrazami, filmowe kadrowanie, dobór aktorów do ról na zasadzie przeciwieństw charakterów dynamizujących akcję.

http://ninateka.pl/film/biesy-po-latach-andrzej-wajda